วันพฤหัสบดีที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2555

7 ขั้นตอนการเรียนรู้ การแก้ไขปัญหาความยากจนผ่านกระบวนการจัดเก็บข้อมูล จปฐ.


เรียบเรียงโดย  จิรธรรม ภัทรธรรมกุล
ตำแหน่ง  นักวิชาการพัฒนาชุมชนชำนาญการ
สังกัด     สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดฉะเชิงเทรา

การจัดเก็บข้อมูลความจำเป็นพื้นฐาน  เป็นกระบวนการสร้างการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนโดยการเข้ามามีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาพัฒนาคุณภาพชีวิตในระดับครัวเรือนและชุมชนตั้งต้นจนจบ พอสรุปได้ 7 ชั้นตอน

ขั้นตอนที่1 การสำรวจข้อมูล ซึ่งในขั้นตอนนี้ เป็นการสำรวจข้อมูลครัวเรือน ใช้แบบสำรวจ 1 เล่มต่อหนึ่ง ครัวเรือน (จปฐ.1) ใช้การสัมภาษณ์/สอบถาม/สังเกต  จากการนั้นจะนำข้อมูล จปฐ.บันทึกเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ ประมวลผลตอบค่าประเมินตัวชี้วัดที่กำหนด

ขั้นตอนที่ 2 รู้ปัญหาหมู่บ้าน/ชุมชน  ประชาชนรู้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิต ในระดับ ครัวเรือน/หมู่บ้าน/ชุมชน รู้จากผลการจัดเก็บข้อมูล จปฐ. ซึ่งจะนำไปสู่กระบวนการที่ประชาชน/ภาครัฐ/ภาคเอกชนร่วมแก้ไขปัญหาที่ไม่บรรลุตามตัวชี้วัด ต่อไป

ขั้นตอนที่ 3 วิเคราะห์ปัญหาเพื่อกำหนดสาเหตุของปัญหา โดยคำนึงถึงต้นตอสาเหตุของปัญหาและความเกี่ยวพันของปัญหาต่างๆเพื่อกำหนดแนวทางวิธีแก้ไขปัญหาได้อย่างถูกต้อง

ขั้นตอนที่ 4 จัดลำดับก่อนหลังและและวางแผนแก้ไข ซึ่งการวิเคราะห์สาเหตุและแนวทางแก้ไขปัญหาพอจะแบ่งแนวทางแก้ไขได้ 3 ประเภท 1)ประชาชนทำได้ 2)รัฐและประชาชนช่วยกันทำ 3) รัฐเป็นผู้ดำเนินการ

ขั้นตอนที่ 5 ดำเนินการตามแผน ซึ่งจะขับเคลื่อนไปตามแผนที่เกิดจากกรบวนการในขั้นตอนที่ 4 ในการดำเนินการแก้ไขปัญหาในส่วนที่ประชาชนสามารถดำเนินการได้เอง จะเห็นได้ว่าบางกิจกรรมเจ้าหน้าที่ภาครัฐต้องทำงานโดยหน้าที่อยู่แล้วจึงเป็นการเสริม/เกื้อกูลกันในระบบ

ขั้นตอนที่ 6 ประเมินผล  เมื่อดำเนินโครงการในชุมชนเป็นระยะเวลา 1 ปี ก็ควรประเมินผลโดยการสำรวจความจำเป็นพื้นฐานใหม่ (โดยเริ่มตั้งแต่ขั้นตอนที่ 1 ใหม่)

ขั้นตอนที่ 7 สอนชุมชนอื่นๆ เมื่อการพัฒนาชุมชนจนครบวงจรแล้ว (ขั้นตอนที่ 1 ถึงขั้นตอนที่ 6) ชุมชนนี้ควรเป็นครูหรือเป็นชุมชนตัวอย่างให้กับชุมชนอื่นๆ เพื่อสร้างเป็นชุมชนเครือข่ายนำไปสู่การแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันในเครือข่าย การเรียนรู้ของประชาชนและชุมชนเป็นการเรียนแบบธรรมชาติ ค่อยเป็นค่อยไป สอดคล้องกับความรู้สึกนึกคิดวัฒนธรรมของชุมชน

สรุปแล้ว ขั้นตอนการดำเนินงาน จปฐ. ในชุมชนจะเป็นกระบวนการของชาวบ้านที่ทำงานเป็นวัฏจักรครบวงจร ที่เกิดขึ้นซ้ำๆในชุมชนทุกปี ๆ ซึ่งส่งผลให้ชาวบ้านพึ่งตนเองได้พ้นจากความยากจนมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นตามเกณฑ์ความจำเป็นพื้นฐาน และสามารถช่วยเหลือเพื่อนบ้านได้  ขยายวงไปสู่สังคมและชุมชนที่เข้มแข็งอย่างยั่งยืน ดังคำกล่าวที่ว่า “เปลี่ยนความคิด ชีวิตเปลี่ยน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น