วันพฤหัสบดีที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2558

โครงการแก้ไขปัญหาความยากจน

ชื่อ -  นามสกุล  นางสาวอัญชลี  สุขถาวร
ตำแหน่ง        นักวิชาการพัฒนาชุมชนปฏิบัติการ
สังกัด             สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอบางน้ำเปรี้ยว
ชื่อเรื่อง         โครงการแก้ไขปัญหาความยากจน

เนื้อเรื่อง
          การแก้ไขปัญหาความยากจน เป็นปัญหาที่มีความสลับซับซ้อน เนื่องจากครัวเรือนแต่ละครัวเรือน  มีสาเหตุไม่เหมือนกัน ไม่สามารถแก้ไขด้วยนโยบาย หรือกิจกรรมด้านใดด้านหนึ่งเป็นการเฉพาะ และต้องใช้เวลาพอสมควรในการแก้ไข ที่สำคัญการแก้ไขปัญหาความยากจน ต้องแก้ไขเป็นรายครัวเรือน ดังนั้น  การดำเนินงานต้องทุ่มเททรัพยากร และความเสียสละของผู้มีส่วนร่วม และชุมชน โดยอาศัยความตั้งใจของครัวเรือนยากจน ความเอื้ออารีของชุมชนที่ครัวเรือนยากจนอยู่อาศัย และการบูรณาการภารกิจของส่วนราชการความยากจนในอำเภอบ้านตาก ส่วนใหญ่มีสาเหตุหลายอย่าง เช่น ครอบครัวมีลูกมาก หรือมีคนพิการ หรือมีคนเจ็บป่วยเป็นโรคร้ายในครอบครัว หรือไม่มีคนในวัยแรงงาน หรือมีผู้หาเลี้ยงครอบครัวรายเดียว  หรือการเป็นหนี้นอกระบบ

บันทึกขุมความรู้
มีขั้นตอนการดำเนินงานอย่างไร
ใช้กระบวนการ 4 ขั้นตอน ดังนี้
1.กระบวนการชี้เป้าชีวิต
2.กระบวนการจัดทำเข็มทิศชีวิต
3.กระบวนการบริหารจัดการชีวิต
4.กระบวนการดูแลชีวิต

เทคนิคการทำงาน
ปัญหาความยากจนมีหลายสาเหตุ ต้องแก้ไขเป็นรายครัวเรือน การบูรณาการทั้งจากหลายภาคส่วนราชการในอำเภอ ผู้นำชุมชน ผู้นำท้องถิ่น หรือจากผู้คนที่อาศัยอยู่ภายในชุมชนเอง และต้องใช้ระยะเวลาในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยเชิญประชุมหัวหน้าส่วนราชการระดับอำเภอและผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและผู้นำชุมชนและองค์กรภาคเอกชนต่างๆ เข้าร่วมเวทีระดมความคิดในการแก้ไขปัญหา บูรณาการแผนงานและงบประมาณ บูรณการโครงการร่วมกัน

กลยุทธ์ในการทำงานอย่างไร
          กลยุทธ์ในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาความยากจนแบบบูรณาการ  ใช้หลักการทำงานแบบมีส่วนร่วมของภาคี ซึ่งประกอบด้วย ภาคประชาชน ภาคราชการ และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เป็นต้น  ในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาความยากจนแบบบูรณาการนั้น  มีเทคนิคสำคัญใน การดำเนินงานคือ เทคนิคการทำงานแบบมีส่วนร่วม  เพราะในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาความยากจนแบบบูรณาการ ใช้หลักการ   มีส่วนร่วมของภาคี  ซึ่งประกอบด้วย  ภาคประชาชน  ภาคราชการ  องค์กรปกกครองส่วนท้องถิ่น ฯลฯ โดยอาศัยคำสั่ง ศจพ. ระดับอำเภอ เป็นกลยุทธ์ในการขับเคลื่อนการทำงาน ซึ่งคำสั่งดังกล่าว มีองค์ประกอบจากหน่วยงานต่าง ๆ ให้สามารถบูรณาการงบประมาณ โครงการ/กิจกรรม เพื่อให้สามารถสนับสนุนการแก้ไขปัญหาความยากจนได้ การใช้เทคนิค “หลักการทำงานแบบมีส่วนร่วม” ส่งผลให้การดำเนินงานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี มีการแบ่งการทำงานออกเป็นทีม  สอนครัวเรือนยากจนบันทึกบัญชีรายรับ/รายจ่ายและจัดทำสมุดบัญชีรายได้รายจ่ายแจกให้กับครัวเรือนยากจนด้วย

สรุปบทเรียน
          ปัจจัยสู่ความสำเร็จ ในการแก้ไขปัญหาความยากจน  อำเภอบางน้ำเปรี้ยว จังหวัดฉะเชิงเทรา ได้ยึดหลักในการดำเนินงานโดยอาศัยปัจจัย ดังนี้
          1. ดำเนินงานแบบบูรณาการ ทุกภาคส่วนมีส่วนร่วมกันอย่างจริงจังในการแก้ไขปัญหาความยากจน
          2. การสร้างความเข้มแข็งของชุมชน  ผู้นำ หรือองค์กรของชุมชนเอง
          3. การส่งเสริมความรู้เรื่องปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงให้กับประชาชนเป้าหมายอย่างจริงจัง
          4. การติดตามผลการดำเนินงานเป็นระยะ
          5. การส่งเสริมให้ครัวเรือนยากจนเป้าหมาย จัดทำบัญชีรับ –จ่ายครัวเรือน
          6. ส่งเสริมให้ครัวเรือนยากจนเป้าหมาย ดำเนินชีวิตโดยยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

บทเรียนที่ดี
          ในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาความยากจน  ข้าพเจ้าได้รับบทเรียนที่ดีในการดำเนินงาน คือ
          1. ครัวเรือนยากจนทุกครัวเรือน มีความต้องการที่จะหลุดพ้นจากขีดความยากจน หากแต่บางครั้ง  ติดที่ศักยภาพ  คือบางครัวเรือนที่มีศักยภาพพร้อมที่จะเข้าสู่การพัฒนา ก็จะไม่รอช้าที่จะเข้าสู่การพัฒนาเพื่อให้หลุดพ้นจากขีดความยากจน  เว้นแต่บางครัวเรือนที่ขาดศักยภาพ  ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของศักยภาพทางด้านร่างกาย แต่เขาเหล่านั้นก็มีความต้องการเหมือนกันคือ “อยากหลุดพ้นจาก  ขีดความยากจน
          2. ความร่วมมือในการทำงาน/ช่วยเหลือ/สนับสนุน/ติดต่อประสานงานของพัฒนากร ทีมปฏิบัติการตำบล/หมู่บ้าน และการบูรณาการความช่วยเหลือจากหน่วยงานในพื้นที่ ได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่ายด้วยดี มีใจให้กับการทำงานกับโครงการนี้ให้สำเร็จตามวัตถุประสงค์ ซึ่งจะทำให้ครัวเรือนยากจนมีรู้สึกว่าไม่ถูกทอดทิ้งให้แก้ไขปัญหาแต่เพียงผู้เดียว  เพราะยังมีส่วนราชการ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น แกนนำในหมู่บ้านคอยให้คำปรึกษา แนะนำ สนับสนุนเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตประจำวัน

ปัญหา อุปสรรค
ครัวเรือนยากจนเป้าหมาย ไม่มีความรู้ ขาดประสบการณ์ในการประกอบอาชีพ เพื่อสร้างรายได้ให้กับครอบครัว ขาดเงินทุน/เงินงบประมาณในการให้การสนับสนุนครัวเรือนยากจนในการประกอบอาชีพ ขาดการสนับสนุนในด้านวิชาการ และงบประมาณจากส่วนราชการต่าง ๆ ทั้งภาครัฐและเอกชนขาดความต่อเนื่องทำให้การสนับสนุนเป็นไปอย่างไม่ทั่วถึง ซึ่งครัวเรือนยากจนเป้าหมาย เป็นครัวเรือนที่ไม่มีศักยภาพ ไม่สามารถประกอบอาชีพได้ ซึ่งทางออกคือการเข้าสู่กระบวนการสงเคราะห์จากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นหรือหน่วยงานภาครัฐอื่น ๆ ที่ให้การสนับสนุน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น